විජේවීර කියන්නෙ ලාංකීය සමාජයේ, පතුලටම කිඳාබැස්ස චරිතයක්. විජේවීර කවුද කියන එක, ප්‍රධාන වශයෙන්ම ධ්‍රැවීකරණය වෙච්ච අයිඩියෝලොජි 2 ක් හරහා තමයි සංස්ථාපනය වෙලා තියෙන්නෙ. හිටපු (සහ ඉන්නා ) පාලකයො 'ද්‍රෝහියා' අයිඩියෝලොය පොම්ප කරනකොට, වාම කඳවුර (ජවිපෙ මූලික වෙච්ච ) 'වීරයා' අයිඩියෝලොජිය සමාජගත කරන්න උත්සහ කළා...
විජේවීර ගැන මට කියවන්න අහන්න වෙන්නෙ අවුරුදු 5 විතර ඉඳන්. එතැන් සිට මේ දක්වා, ළඟින්ම ආස්‍රය කරපු කිහිප දෙනෙක්ගෙන් හා, විවිධ ලිපි මාල වලින් මම විජේවීරව කියෙව්වා. සමහර පුද්ගලයන් කියන සත්‍ය අත්දැකීම් වලින් මම විජේවීර ගැන මගේ අයිඩියෝලොජිය හදාගෙන තිබ්බ.
ගින්නෙන් උපන් සීතල බලන්න යන්නේ Chathra ය නිසා. "බලල කතාකරමු. " උගේ වචන ටික..!!
ඊයෙ ගින්නෙන් උපන් සීතල මීඩියා රිලීස් එක බැලුවා.
ෆිල්ම් එක බලන්න කලින් අනුරුද්ධ ජයසිංහ කතාකරල මෙහෙම කිව්වා.
"විජේවීර ව හමුදාවෙන් අරං යන මොහිතේ, විජේවීර එයාගෙ බිරිඳට මෙහෙම කියනවා.
- දරුවන්ට හොඳට උගන්නන්න..-
එහෙම කියල ඔහු අවුරුදු එකහමාරක් වූ චූටිම පුතාගෙ සඟිති පුතාගෙ අත ඉඹල පිටවෙනවා..."
ඒ සිඟිත්තා දැං ලොකු වෙලා. අවු 31 විතර ඇති. ඔහු ප්‍රේක්ෂකාගාරයේ ඉන්නවා. අනරුද්ධ ඔහුට ආරාධනා කරනවා මිනිත්තු කීපයක් කතාකරන්න .
ඒ තරුණයා මාව පහුකරං සිනමාතිරය ඉදිරිය ගිහින් නිහතමානීව හිනාවෙලා සුන්දර වදන් කීපයක් මුමුණනවා. ජීවමානව දැකල නැති, ඒ අපූරු මිනිසා, ඔහුගේ පියාව ජීවමානව දකින්න ඔහු ඇවිත්. හැඩවසම් කොලු ගැටයෙක්. රුසියානු සම්බවය ලත් හිස් වැසුමක් දාගෙන හිටියෙ.
ෆිල්ම් එකක් බලන්න ඇවිත් හිටපු මම එතැන් සිට ෆිල්ම් එක අවසානය දක්වා නැරඹුවෙ ඒ කොලු ගැටයාගෙ ඇස් දෙකෙන්. මගේ තාත්තා දැවැන්ත තිරයෙ ජීවමානව දකිනවා. අම්මගෙ තරුණ කාලෙ දකිනවා. තාත්තා ගැන කියවෙන තුන්වෙනි අයිඩියෝලොජිය මාම දකිනවා. කොටින්ම ෆිල්ම් එකක් නොබැලිය යුතුම ආකාරයෙන් මම ෆිල්ම් එක බැලුවෙ.
එහෙම අතරමං වෙන්න හොඳ නෑ කවදාවත්. ඒක මානසික සෞක්‍යයට වගේම , ස්වාධීන ප්‍රේක්ෂක පරිකල්පනය ටත් හොඳ නෑ.. හැබැයි විජේවීර කියන මානවවදී අයිඩියෝලොජි එකට ලව් කර කර මම ෆිල්ම් එක බලනවා..
ෆිල්ම් එක බලන්න කලින් අනුරුද්ධ ජයසිංහ කතාකරල මෙහෙම කිව්වා.
"විජේවීර ව හමුදාවෙන් අරං යන මොහිතේ, විජේවීර එයාගෙ බිරිඳට මෙහෙම කියනවා.
- දරුවන්ට හොඳට උගන්නන්න..-
එහෙම කියල ඔහු අවුරුදු එකහමාරක් වූ චූටිම පුතාගෙ සඟිති පුතාගෙ අත ඉඹල පිටවෙනවා..."
ඒ සිඟිත්තා දැං ලොකු වෙලා. අවු 31 විතර ඇති. ඔහු ප්‍රේක්ෂකාගාරයේ ඉන්නවා. අනරුද්ධ ඔහුට ආරාධනා කරනවා මිනිත්තු කීපයක් කතාකරන්න .
ඒ තරුණයා මාව පහුකරං සිනමාතිරය ඉදිරිය ගිහින් නිහතමානීව හිනාවෙලා සුන්දර වදන් කීපයක් මුමුණනවා. ජීවමානව දැකල නැති, ඒ අපූරු මිනිසා, ඔහුගේ පියාව ජීවමානව දකින්න ඔහු ඇවිත්. හැඩවසම් කොලු ගැටයෙක්. රුසියානු සම්බවය ලත් හිස් වැසුමක් දාගෙන හිටියෙ.
ෆිල්ම් එකක් බලන්න ඇවිත් හිටපු මම එතැන් සිට ෆිල්ම් එක අවසානය දක්වා නැරඹුවෙ ඒ කොලු ගැටයාගෙ ඇස් දෙකෙන්. මගේ තාත්තා දැවැන්ත තිරයෙ ජීවමානව දකිනවා. අම්මගෙ තරුණ කාලෙ දකිනවා. තාත්තා ගැන කියවෙන තුන්වෙනි අයිඩියෝලොජිය මාම දකිනවා. කොටින්ම ෆිල්ම් එකක් නොබැලිය යුතුම ආකාරයෙන් මම ෆිල්ම් එක බැලුවෙ.
එහෙම අතරමං වෙන්න හොඳ නෑ කවදාවත්. ඒක මානසික සෞක්‍යයට වගේම , ස්වාධීන ප්‍රේක්ෂක පරිකල්පනය ටත් හොඳ නෑ.. හැබැයි විජේවීර කියන මානවවදී අයිඩියෝලොජි එකට ලව් කර කර මම ෆිල්ම් එක බලනවා..
ෆිල්ම් එක බලල ඉවරවෙලා ටික වෙලාවකින් චත්‍රයගෙ කෝල් එක.
"මොකද ? කෝමද ? "
මගේ උත්තරේ ..
- "චිත්‍රපටිය බලන්න පටන් ගත්තේ විජේවීරගෙ කොළු ගැටයගෙ කතාවෙන්. එතැන ඉඳන් ෆිල්ම් එක බලන එක මං නැවැත්තුවා. මට ෆිල්ම් එක ගැන කියන්න නම් ආයෙ මතක් කර කර හිතන්න ඕනෙ. මට කාලෙ දීපං.. මං කරේ විජේවීරගෙ පුතා වෙලා තාත්තා දිහා බලන් හිටපු එක.."
"මොකද ? කෝමද ? "
මගේ උත්තරේ ..
- "චිත්‍රපටිය බලන්න පටන් ගත්තේ විජේවීරගෙ කොළු ගැටයගෙ කතාවෙන්. එතැන ඉඳන් ෆිල්ම් එක බලන එක මං නැවැත්තුවා. මට ෆිල්ම් එක ගැන කියන්න නම් ආයෙ මතක් කර කර හිතන්න ඕනෙ. මට කාලෙ දීපං.. මං කරේ විජේවීරගෙ පුතා වෙලා තාත්තා දිහා බලන් හිටපු එක.."
සරල පර්සනල් කන්ටෙක්ස්ට් අස්සේ අතරමං වෙලා ෆිල්ම් එකක් බැලුවමයි ඒ ආතල් එකට ඒ වෙලාවෙ ඇබ්බැහි උනා. ෆිල්ම් එක හරියට ආපහු බලන්න ඕනෙ.
No comments:
Post a Comment